بهره گیری از دنیا و اهداف اخلاقی

رشد و سعادت انسان در بستری از فضایل اخلاقی صورت می پذیرد و حکومت موظف به ایجاد محیط مساعد برای رشد فضایل اخلاقی بر اساس ایمان و تقواست.

اخلاق ﺟﻤﻊ «ﺧلق» اﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی ﻣﻠﻜﻪ ﻧﻔﺴﺎنی اﺳﺖ ﭼﻪ اﻓﻌﺎل ﺑﺪنی ﻣﻄﺎﺑﻖ اﻗﺘﻀﺎی آن ﻣﻠﻜﻪ ﺑﻪ آﺳﺎنی از آدمی ﺳﺮ می زﻧﺪ ﺣﺎل ﭼﻪ آن ﻣﻠﻜﻪ از ﻓﻀﺎﻳﻞ ﺑﺎﺷﺪ و ﭼﻪ از رذاﻳﻞ، ولی اﮔﺮ ﻣﻄﻠﻖ ذﻛﺮ ﺷﻮد ﻓﻀﻴﻠﺖ و ﺧﻠﻖ ﻧﻴﻜﻮ از آن ﻓﻬﻤﻴﺪه می ﺷﻮد. راﻏﺐ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ: ﻛﻠﻤﻪ ﺧﻠﻖ ﭼﻪ ﺑﺎ ﻓﺘﺤﻪ «ﺧﺎء» ﺧﻮاﻧﺪه ﺷﻮد ﭼﻪ ﺑﺎ ﺿﻤﻪ آن در اﺻﻞ ﺑﻪ ﻳﻚ ﻣﻌﻨﺎ ﺑﻮده ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻛﻠﻤﻪ ﺷﺮب و ﺻﻮم ﻛﻪ ﭼﻪ ﺑﺎ ﻓﺘﺤﻪ اول ﺧﻮاﻧﺪه ﺷﻮﻧﺪ و ﭼﻪ ﺑﺎ ﺿﻤﻪ ﻳﻚ ﻣﻌﻨﺎ را می دﻫﻨﺪ

وﻟﻴﻜﻦ در اﺛﺮ اﺳﺘﻌﻤﺎل ﺑﻴﺶتر فعلا ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺪه ﻛﻪ اﮔﺮ ﺑﻪ ﻓﺘﺤﻪ ﺧﺎء اﺳﺘﻌﻤﺎل ﺷﻮﻧﺪ ﻣﻌﻨﺎی ﺻﻮرت ﻇﺎﻫﺮ و ﻗﻴﺎﻓﻪ و ﻫﻴبت را ﻛﻪ ﺑﺎ ﺑﺼﺮ دﻳﺪه می ﺷﻮد می رﺳﺎﻧﺪ و اگر به ضمه خاء استعمال ﺷﻮد ﻣﻌﻨﺎی ﻗﻮا و ﺳﺠﺎﻳﺎی اﺧﻼﻗﻲ را ﻛﻪ ﺑﺎ ﺑﺼﻴﺮت اﺣﺴﺎس می شود افاده می کند. ﺑﺎ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﻪ ﺗﻌﺮﻳﻒ اﺧﻼق و ﻋﻠﻢ اﺧﻼق و ﻣﺒﺎﺣﺚ اراﻳﻪ ﺷﺪه در ﻣﻮرد ﺗﺮﺑﻴﺖ اﺧﻼﻗﻲ اﻳﻨﮕﻮﻧﻪ می ﺗﻮان ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﺗﺮﺑﻴﺖ اﺧﻼقی اﺳﺘﻔﺎده از اﺻﻮل و روش ﻫﺎی تربیتی در ﺟﻬﺖ ﻓﺮاﻫﻢ ﺳﺎزی زﻣﻴﻨﻪ ﺑﺮای ﺷﻨﺎﺧﺖ و اﻳﺠﺎد ﺳﺠﺎﻳﺎی اﺧﻼقی در ﻓﺮاﮔﻴﺮان است ﺑﻪ گونه ای ﻛﻪ ﻓﺮاﮔﻴﺮان در ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ های ﻣﺨﺘﻠﻒ افعال اخلاقی را انجام دهند.

اخلاق و تربیت اخلاقی از دیرباز و در همه جوامع مورد توجه پیامبران الهی، فیلسوفان، اندیشمندان، معلمان و والدین قرار داشته است. بشر امروزی نیز به دلیل رویارویی با بحران هویت انسانی و ارزش های اخلاقی ناگزیر است به ارزش های اخلاقی روی آورد. اخلاق دستگاهی از عقاید جاری جامعه است که دربردارنده منش ها و رفتار افراد آن جامعه و شامل بایدها و نبایدهایی پیرامون این رفتارها و منش هاست.

برای یافتن اصول اخلاق و حفظ والایی و پیشگامی آن در رهبری اجتماع، معیار، وجدان توده مردم نیست؛ الگوی اخلاقی، منش پارسایان و بازتابی است که وجدان آنان در برابر همه اعتقادها و نیازها و سنت ها دارد. بر همین مبنا، ارزش های اخلاقی، در روابط اجتماعی، مفهوم و مصداق پیدا می کنند.