ارتوپدی

متخصصین ارتوپدى نخواستند خود را کمتر از ارولوژیستها و سایر متخصصینى که با دیدن حفرات داخل بدن به تشخیص و درمان بیماریهاى مختلف مى پردازند، بدانند. در سال هاى اخیر دیدن داخل مفاصل یا آرتروسکوپىArthroscopy پیشرفت قابل ملاحظه اى پیدا کرده است. امروزه از این وسیله علاوه بر تشخیص ضایعات مفصلى در بسیارى از موارد براى درمان آنها هم استفاده مى شود.

در این تحقیق از وبسایت دانشفا به ارتوپدی پرداخته می شود.

در اوایل قرن گذشته جراحان ارتوپد فقط بیماران مبتلا به سل استخوان و مفاصل، پولیومیلیت، استئومیلیت و عوارض ناشى از شکستگی ها و دررفتگی ها را درمان مى کردند. پس از جنگ جهانى اول تعداد زیادى از مجروحینى که دچار عوارض اندام ها ناشى از جنگ شده بودند به آن ها مراجعه کردند، با توجه به اینکه نحوه درمان ضایعات و تغییر شکل هاى به وجود آمده ناشى از ضربات گوناگون با ضایعات دیگر ارتوپدى تفاوت چندانى نداشتند، متخصصین ارتوپدى به تدریج شروع به درمان ضایعات ناشى از ضربات وارده به استخوان ها و مفاصل نموده و بدین ترتیب دامنه فعالیت خود را افزایش دادند، به طورى که به تدریج درمان شکستگی ها و دررفتگی ها از جراحان عمومى به متخصصین ارتوپدی واگذار شد.

جراحى استخوان و مفاصل از قرن ها قبل انجام مى گرفت ولى نتایج آن چندان رضایتبخش نبود. حتى قبل از پیدایش بیهوشى، داروهاى ضدعفونى کننده و انتقال خون، اعمال جراحى نظیر قطع عضو، استئوتومى و آرتروپالستى به وسیله جراحان مختلف انجام شده است. در حقیقت ایده هاى مختلف جراحى قبل از پیدایش تکنیک هاى مختلف وجود داشتند.

ارتوپدى از ترکیب دو لغت یونانى ارتو(Ortho) یعنى راست و مستقیم و پدوس(Paidos) یعنى کودك به وجود آمده است. این اصطلاح براى اولین بار در سال 1741 به وسیله آقاى نیکلاس آندره Nicholas Andre متداول شد. وى کتابى را که مطالبش مربوط به چگونگى جلوگیرى و اصلاح تغییر شکل اندام ها و ستون فقرات نوشته شده بود به نام L’Orthopadi نامید. روى جلد این کتاب تصویر درخت کجى کشیده شده بود که براى صاف کردنش آن را با طناب به چوب راستى که در کنارش گذاشته شده بود بسته بودند. از آن زمان این تصویر به عنوان سمبل ارتوپدى شناخته شده است.

زکریاى رازى در 12 قرن قبل در کتاب الحاوى به ذکر سل ستون فقرات و درمان آن پرداخته است. او اولین کسى است که از گچ براى ثابت نمودن شکستگی ها استفاده نموده است. در ایران تا قبل از 1340 کلیه شکستگی ها و دررفتگی ها و ضایعات استخوان و مفاصل توسط جراحان عمومى درمان مى شدند. از این به بعد که به تدریج متخصصین ارتوپدى تحصیل کرده خارج به ایران آمدند مردم با این تخصص آشنا شده و براى درمان ناراحتی هاى استخوان، مفاصل و شکستگی ها به این متخصصین مراجعه کردند. اولین بیمارستان ارتوپدى در ایران بیمارستان شفا یحیائیان در تهران بود که در سال 1349 شمسى به این کار اختصاص یافت.

در حقیقت پیشرفت جراحى ارتوپدى مرهون زحمت و خدمات پزشکان مختلف در رشته هاى گوناگون پزشکى مثل تشریح، فیزیولوژى، داروشناسى، بیهوشى، رادیولوژى، فلزشناسى و غیره است.