برنامه راهبردی بیمارستان فوق تخصصی قوه قضاییه

سازمان بدون راهبرد، جهت گیری و راهبرد استراتژیک، دچار روزمرگی است. چالش ها، قواعد بازی و مسایلی که دائما سازمان با آن درگیر است، فرصت نوآوری، بهبود و تغییرات چشمگیر را از رهبران سلب می کند و به نوعی دچار یک خمودی و عادت به تکرار می شوند، نه تنها رهبران بلکه تمامی کارکنان و حتی مشتریان و سایر ذینفعان کلیدی. استراتژی، جهت حرکت و قلمرو فعالیت های یک سازمان، در دراز مدت است که علی القاعده منابع سازمان را با محیط متغییر آن، به خصوص نیاز بازار و مشتریان طوری هماهنگ می سازد که به توقعات، انتظارات و ارزش های اشخاص و افراد ذینفع پاسخی مناسب داده شود. نیازهای فراینده شهر به درمان باکیفیت، هزینه های سنگین در بخش های خصوصی و طی کردن مسافت های طولانی توام با خطرات برای دسترسی به درمان مطمئن تر، کمبود امکانات مراقبتی و نیروی انسانی، نیاز به راهبرد را برای بسیج منابع در جهت نیازهای ذینفعان، ضروری تر می نماید. تدوین استراتژی مناسب و مهمتر از آن پیاده سازی مطلوب آن، موجب ارتقاء اثربخشی سازمان شده و رضایت خاطر ذینفعان(مدیران، کارکنان، مشتریان، تامین کنندگان و جامعه) را به طرق مختلف سبب می شود که تعالی نیز در مدل های ملی تمام کشورهای دنیا بر مبنای ایجاد همین تعادل بین نیازها و توقعات تعریف گردیده است.